Afgelopen zondag stond er een bijzondere race op het programma op het cultureel verantwoorde Noorderzon. Het werd ook meteen het meest bezochte onderdeel: een eindenrace. Niet van echte eenden, maar van die plastic gele. 5000 stuks werden er losgelaten op een baantje: de eerste die de finish haalde én was verkocht won een geldprijs van €1000,-. Niet dat dat er echt toe deed, want de opbrengst ging naar het goede doel. Ik heb nog nooit duizenden mensen langs de kant zien kijken naar 5.000 eendjes, maar ik voel dat we hier te maken hebben met een jaarlijks terugkerend fenomeen. Iets waarvan we over 5 jaar zeggen: oja: daar waren wij bij. De eendenrace werd een close-finish, en gewonnen door eend 2063, of 2083. Dat bleef even onduidelijk. Maar het plezier en het enthousiasme was er niet veel minder om.
Ik kreeg een boete omdat ik zwart reed. Dat was terecht: ik was m’n OV kaart vergeten en gokte erop dat ik in het twee-minuten durende traject niet gecontroleerd zou worden, zoals in 99,9% van alle gevallen niet gebeurde. Er stond mij echter een actieve Arriva conducteur op te wachten die een boete uitschreef van €52,-. Ik vond dat bij het uitstappen nogal hoog, en ik was verontwaardigd. Bij de balie van Arriva – you never know – zei de man echter dat Arriva die boetes niet bedacht, maar dat dit de overheid was. Hij zei het op een nogal samenzweerderige toon, waardoor ik min of meer aannam dat dat onzin was: de Arriva en NS konden toch prima zelf boetes bepalen?
Toch leerde een snelle Google zoekopdracht me dat er inderdaad een wettelijke boete is van €50,-
Ik heb vaak genoeg gezien dat mensen in de trein boetes kregen. Net goed, dacht ik vaak. En soms vond ik het ook sneu: oude mensen die de werking van de OV chipkaart niet begrijpen, mensen die hun kaart domweg kwijt zijn in hun tas.
Maar €50,-. Dat is wel fors. Sowieso zijn de meeste boetes in Nederland behoorlijk opgelopen. Parkeren op een invalideplaats? €370,-Door rood rijden? €230,- euro. Claxoneren op niet-toegestane wijze? €90,-.
Gek genoeg kost bijvoorbeeld iets als 20 kilometer te hard rijden in de bebouwde kom je €149,-. Dat valt me dan weer mee.
Er zijn natuurlijk situaties waarvan de boete niet hoog genoeg kan zijn, zoals alcohol achter het stuur, of bellen. De minimale boete van die eerste is €324,- en die van de tweede €230,-
Allemaal flinke boetebedragen die misschien een afschrikwekkend effect hebben, maar toch ook veel verontwaardiging oproepen. Ik kan die boete wel betalen, en het was 100% terecht dat ik m kreeg. Maar als je het toch al niet zo breed hebt kan zo’n boetebedrag echt pijn doen. Dan is het veel pijnlijker allemaal, en dat is toch raar.
DWDD komt terug. Maar wel met minder afleveringen. Ze beginnen later, en stoppen eerder. Dat komt doordat Matthijs van Nieuwkerk het hard werken vind, zo’n programma. Daar kan ik ergens ook wel inkomen, maar de afgelopen seizoenen zat al tijdens de afleveringen de sleet er enorm op. Nieuwe programma’s maken? Andere formats bedenken? Kom joh, hak die knoop door en stop. Geef het stokje door aan een nieuwe generatie en ga ergens bij BNNVARA iets geheel nieuws doen. Zo’n halfbakken show die er maar de helft van het jaar is is toch koderiek. Zeker voor dat half miljoen gemeenschapsgeld. Of minder.
YouTube is een bron van vermaak waar je rustig een aantal uren op kunt stukslaan. Obscure documantaires, rare video’s of gewoon hele bizarre trends: je vindt ze allemaal wel ergens op YouTube.
Vandaag dacht ik: laat ik eens een blog wijden aan muziekclipjes van muzikanten die niet zo bekend zijn, maar toch leuk om eens te bekijken.
Hiphop covers kunnen ook prima zo klinken:
Of zo:
Wat dat betreft had dit blog net zo goed ‘mannen met baarden’ kunnen heten, ware het niet dat de straatmuzikant geen baard heeft.
Met de demonstraties in Charlottesville werd Twitter er niet bepaald leuker op. De VS trouwens ook niet. Een groep extreem rechts tuig demonstreerde met veel machtsvertoon in de straten van Charlottesville, daarbij confronterend met de anti-demonstratie. Toen er ook nog een auto op de ant-demonstranten inreed was het leed helemaal geschied.
Trump nam niet echt afstand van die extreem-rechtse groepering: hij veroordeelde het geweld ‘van beide kanten’. Dat viel ook niet goed. Wellicht in een halfslachtige poging om zijn eigen achterban niet teveel te veroordelen, of domweg uit onwetendheid wat zo’n uitspraak teweeg zou brengen. Ondertussen heeft Trump alle records in negatief opzicht verbroken: nog nooit was een Amerikaanse president zo snel zo impopulair. En gezien het verleden is dat toch een uitstekende prestatie.
Het shockeerde me ook dat er in Amerika klaarblijkelijk grote groepen extreem rechts zijn, die rondlopen met Nazi-vlaggen en quotes van Adolf Hitler op t-shirts. Dat is nog wel een heel tandje erger dan we hier in Nederland of Europa hebben. Ik weet niet zo goed of er een hele ‘beweging’ op gang is, maar het simpele feit dat deze groeperingen zichzelf ook beveiligen en als een soort militaire parade door de straten marcheert is toch schrikbarend en doet toch het ergste vermoeden. Zeker als de president niet hardhandig optreedt.
Dan nog even terug naar Twitter: daar worden dit soort incidenten ook niet echt op een vriendelijke toon uitgevochten. Echter: wat er op Twitter gebeurt kan eigenlijk niemand iets schelen, behalve de mensen die op Twitter zitten, middenin dat debat. Toch vraag ik me af of het allemaal zo verstandig is om tijdens dit soort demonstraties parallellen te gaan trekken naar de PVV of FvD. Vergeleken met nazi-vlaggen zijn dit toch nog hele beschaafde partijen. Ik geloof er oprecht niet in dat we dit snel in Nederland zullen zien.
Je moet het maar durven: een interview van een min-of-meer bekende gast van een aantal uren, onderbroken door obscure fragmenten uit TV of films. Zomergasten is een jaarlijks terugkerend fenomeen waar iedereen wel iets van vindt. Althans, op Twitter. Ik hoor er offline eigenlijk nooit iemand over.
Zomergasten is een TV format waarvan je je afvraagt of het ooit zou werken op een willekeurig ander kanaal, zoals YouTube. Het is van allerlei factoren afhankelijk, maar de belangrijkste twee zijn de gast, en de interviewer. En uiteraard of de gast überhaupt iets te vertellen heeft. Het is vrij eenvoudig om je urenlang door allerlei fragmenten heen te bluffen zonder écht iets te zeggen. Zeker als de persoon tegenover je geen journalist is, of niet door durft te vragen. Dit jaar is Jannine Abbring aan de beurt: een semi-bekende Nederlander die het goed doet. Volgens Twitter.
Persoonlijk is het nooit zo’n programma waar ik op zondagavond echt voor ging zitten, en dat is het nog steeds niet. Sowieso kost het mij altijd even tijd om de afstandsbediening te zoeken: zo weinig staat de TV aan. En áls ie al aanstaat dan staat ie op de Chromecast. Zomergasten is zo’n programma waarvan we over tien jaar zeggen: goh, dat was er ooit ook nog: een hele zondag met twee mensen die elkaar vliegen zitten af te vangen.
Inmiddels hadden er meer dan 3 miljoen mensen afgestemd om de halve finale te zien. Daarin versloegen de Nederlandse voetbalvrouwen Engeland. Vrij overtuigend ook, met 3-0.
In de finale komt er weer een oude bekende langs: Denemarken. In de eerste wedstrijd werd het 1 – 0 voor Nederland door een makkelijk gegeven strafschop. Die zullen veel mensen echter niet gezien hebben, want naarmate het toernooi vordert schakelen er steeds meer mensen in voor het voetbal. Wat dat betreft is het dus dezelfde wedstrijd, maar dan voor véél meer publiek, én met de kans om een mooie prijs te pakken.
Na de wedstrijd zag ik Foppe de Haan tevreden over het veld sjouwen. Eindelijk eens een topcoach die zich met een professionele blik wil mengen in het vrouwenvoetbal. Misschien zorgt dit succes er wel voor dat vrouwenvoetbal een minder marginale rol krijgt in de voetbalwereld.
Dat voetbal een door geld-gedomineerde sport is geworden was natuurlijk al jaren duidelijk. Het geval Neymar staat daarom niet helemaal op zichzelf, maar is wel een nieuw hoofdstuk in een sport waar het niet meer lijkt te gaan om 22 spelers en een bal, maar meer om transfers, geldbedragen, investeringsfondsen en Sjeiks die de clubs als rijke speelgoedjes besturen.
Ter illustratie: Manchester Unitied heeft de afgelopen jaren meer geld uitgegeven aan defensie dan een aantal landen.
Annual spending on defence:
USA £820bn
Cuba £700m
Man City £200m
Bosnia £180m
Congo £135m— Paddy Power (@paddypower) July 24, 2017
Met een aantal regeltjes probeert de FIFA wel lafhartig meer financial fairplay te krijgen maar ook dat verhindert het Grote Geld niet om alsnog schimmige deals te maken om grote voetballers als handelswaar te laten verkassen.
Mijn gevoel is dat clubs, spelers en de bonden het imago van de sport nu definitief om zeep helpen ten koste van het geld. Het gaat alleen nog maar om budget. Zo werd voetbal een sport net zoals Formule 1: niet het beste team wint, maar de club met de diepste zakken. Dit is natuurlijk niets nieuws: al in 2000 maakte Marc Overmars een recordtransfer van 40 miljoen euro door te verkassen naar Barcelona. Diezelfde Overmars die nu bij Ajax goede inkopen moet doen, en het grote geld moet zien te verslaan door voor kleine budgetten net iets slimmer in te kopen. En dan maar hopen op een gelukje in de Europa League.
Ik denk dat het een kwestie van tijd is voordat voetbal een enorme daling van populariteit tegemoet gaat. Een daling ingegeven door de desillusie van fans die hun ‘arme’ clubs blijven zien verliezen van het Grote Geld. Europees voetbal is zo niet meer leuk tegen Engelse, Spaanse en Italiaanse clubs. En zelfs de provinciale clubs zullen steeds grotere salarissen moeten gaan toekennen om hele gemiddelde spelers binnenboord te houden. Dat houdt eigenlijk ook in dat talent nooit meer lang in de Eredivisie blijft spelen. Een triest einde.
Netflix brengt voor de zomer een hele landing zelfgeproduceerde series uit. Soms met een heleboel fanfare (House of Cards) en soms zonder enige aankondiging. Roman Empire is een voorbeeld van het laatste. Is de serie de moeite waard?
Het korte antwoord: nee.
Omdat het verkrijgen van rechten voor écht goede films nog steeds moeizaam en duur is heeft Netflix zich gericht op eigen producties. Soms enorm succesvol, maar soms ook totale mislukkingen. Ik zou niet zo ver willen gaan dat dit een mislukt experiment is, maar ik gok er ook niet op dat het een vervolg krijgt.
In de serie volgen we Commodus vanaf het moment dat ie de troont overneemt van z’n vader tot het moment dat ie – spoiler – doodgaat. Je kunt al vanaf het allereerste moment zien dat er vooral veel budget is bespaard op – ja op eigenlijk alles. De aankleding, het houterige acteerspel maar vooral de kleine tussenshots. De vila van Commodus komt zo vaak in beeld van de buitenkant, maar lijkt wel alsof de makers alleen tijd- en budget hadden voor een lage-resolutie foto die de suggestie van een Romeinse villa moet geven.
Om de serie iets meer ‘backdrop’ te geven hebben ze er voor gekozen om ook historici tussendoor iets te laten vertellen over Rome, machtspolitiek, gladiatoren en natuurlijk Commodus zelf. Dit leidt enigszins af, en je vraagt je toch af waarom de serie de hele tijd wordt onderbroken: nu lijkt het een beetje op Canvas TV: die goedbedoelde tv programma’s die je op de basisschool moest kijken.
Ook het Colloseum komt niet echt tot leven, vooral niet doordat er gewoon geen CGI is gebruikt om ook maar enigzins grandeur te suggereren. Misschien zijn we de laatste jaren ook wel wat gewend in dit opzicht met bijvoorbeeld Gladiator. Maar zelfs Spartacus de serie had heel wat betere en overtuigendere effecten.
Met de Europese kampioenschappen vrouwenvoetbal in eigen land was het voor de NOS een goede gelegenheid om uit te pakken: geen andere sport deze zomer én eindelijk weer eens een Nederlands team dat een toernooi speelt.
De vrouwenvoetbalwereld verschilt toch met die van de mannen. In de week dat in het nieuws kwam dat Neymar wellicht de overstap maakt van Barcelona naar PSG, en dat daar 500 miljoen euro voor nodig is, die een stel sheiks bijeenlegt zie je in het vrouwenvoetbal hele andere tendensen. Hier geen vedetten onder de tattoo’s maar gewoon keiharde bikkels die ook fysiek spel niet schuwen.
In de kwartfinale werd inmiddels Zweden professioneel uitgeschakeld, en nu staat Engeland op het programma. Landen die stuk voor stuk wel wat verder zijn in het professionaliseren van vrouwenvoetbal. Dat is toch knap.