Blauwzine

Thema door Anders Norén

Auteur: Blauw

12 – Sociale bereik in de politiek

Dit weekend in het nieuws; Wilders is boos omdat RTL de broer van Wilders wat zaken heeft gevraagd. En daarom doet hij niet meer mee met het debat.

Voor Wilders is het waarschijnlijk de perfecte gelegenheid om zichzelf er tussenuit te halen: hij heeft zeer waarschijnlijk niet zoveel te winnen in de debatten: zijn kiezers kijken niet, en de kans dat ie wordt aangevallen is bijna 100%. Ook is het misschien wel heel verstandig om je op geen enkele manier te identificeren met ‘politiek’ door er niet tussen te gaan staan. De kans dat dit een ongeorganiseerde schreeuwpartij wordt zonder echte winnaars lijkt me behoorlijk groot. De zwevende kiezer is hier misschien wel het grootste slachtoffer van: hij wordt bevestigd in het feit dat politici eigenlijk allemaal hetzelfde zijn.

Daarbij heeft Wilders zelf een uitstekend podium namelijk social media. Met zijn eigen Twitter account bereikt hij 771.000 volgers en op Facebook 175.000 volgers. Deze aandacht hoeft hij niet te delen met andere politici, en er zal niemand een vraag stellen die hij wel móet beantwoorden. Op deze manier is het heel slim dat ie wegblijft uit de debatten. Een debat waar je nooit bij aanwezig was kon je immers niet verliezen.

11 – De verkiezingen

Ik moet bekennen dat ik nog nooit zo verward ben door aankomende verkiezingen als nu. Volgens het Centraal Plan bureau is er echt iets te kiezen, en dat is natuurlijk mooi. Maar is dat ook echt zo?

Alternatieve stem

De stemwijzer zegt dat ik ondernemerspartij moet stemmen maar dat voelt onlogisch. Ik vind GeenPeil een leuk idee maar ik vraag me af hoe ze er voor staan, en of die zetel wel haalbaar is. De piratenpartij is teveel one-issue en sinds ik er bij Social Media club een lezing over zag ben ik eigenlijk nog meer afgehaakt: die zetel komt er zeker niet.

Dan hebben we nog DENK en 50PLUS, partijen waar ik persoonlijk niets mee heb, en nooit op zou stemmen.

Progressieve stem

D66 heeft een beroepspoliticus aan het roer en daarmee is de geloofwaardigheid weg. Jesse Klaver lijkt me zo jong om straks echt belangrijke beslissingen (mee) te nemen in een kabinet. Is dit echt iemand die we straks als minister van sociale zaken terug willen zien?

De SP is met Roemer volstrekt niet kansrijk om ooit in een regering te belanden en heeft de afgelopen 4 jaar zichzelf een slechte dienst bewezen in de oppositie.

 

Establishment

Mark Rutte zegt nu wel dat er 0 kans is dat hij een regering vormt met de PVV, maar de vorige verkiezing beloofde ie nog €1.000,- per Nederlander. En dan hebben we het over slechts 4 jaar geleden.

De PvdA lijkt me enigszins uitgespeeld; het is nu al duidelijk dat ze de verliezers van de verkiezing worden. De enige hoop die ze nu waarschijnlijk hebben is dat kiezers in zoveel verwarring zijn dat ze uiteindelijk terugkeren bij de PvdA als een ik-weet-t-niet meer stem. In deze categorie behoort overigens ook het CDA; een partij die buiten de randstad ongetwijfeld best aardig kan doen.

Proteststem

De PVV heeft het meest onrealistische en idiote verkiezingsprogramma dat ooit zoveel stemmen gaat halen. Ik zou nooit op m stemmen, maar ik vrees dat veel Nederlanders dat wel gaan doen. De kans dat ie president wordt acht ik echter heel klein: ik kan me nauwelijks voorstellen dat iemand dat aandurft.

Van VNL weet ik niet zoveel behalve dat ik Jan Roos ooit eens met beroepsgek Nigel Farrage (die van brexit) zag.

Conclusie

Is er echt zoveel te kiezen? Tja, dat hangt natuurlijk sterk af wat je belangrijk vindt. Voor mijn gevoel is er nog steeds veel te weinig onderscheidend vermogen in zowel programma als persoonlijkheid. De enige die dit goed voor elkaar heeft is Wilders, maar dat is dan meteen weer zo’n negatieve uitzondering.

Je hoopt dat er eens iemand op staat met een fris hoofd, zonder lange politieke loopbaan en een interessant en realistisch verhaal op staat om mee te doen. Namen schieten we niet zo te binnen, maar daar kom ik later nog eens op terug.

10 – maakindustrie

Deze ochtend op RTV Noord: aandacht voor de smart factories: fabrieken waar (bijna) geen personeel werkt en alles automatisch gebeurt. De subsidiekraan gaat flink open voor dit soort initiatieven: maar liefst €25 miljoen euro wordt vrijgemaakt voor voorstellen rondom deze smart factories.

Eerder deze weken was er de lancering van #TopDutch. Als je op Twitter zat kon je er nauwelijks omheen: een grootscheepse campagne om Tesla naar het Noorden te halen.

Zo’n impact-campagne is natuurlijk altijd mooi, ongeacht het precieze effect. Mijn voorzichtige inschatting is dat Tesla nog geen moment heeft nagedacht over de precieze locatie van de fabriek(en) en gewoon nog een tijdje afwacht tot de productie van de nieuw auto’s écht op gang is. Dat moeten de auto’s zijn waar Tesla ook echt serieus geld mee gaat verdienen.

Die Tesla fabriek wordt vast ook een smart factory, met als gevolg dat de banencreatie toch niet zo groot is als bestuurders misschien nu hopen. Wat dat betreft heeft een regio als Limburg het met VDL beter getroffen: de fabriek daar zal ongetwijfeld ook smart zijn, maar niet zo smart dat er geen werkgelegenheid meer is. Hoe dan ook: een mooi groot bedrijf als Tesla dat voor de regio kiest, dat kan geen kwaad voor de status van het Noorden. En wellicht inspireert #TopDutch ook andere bedrijven om hier iets meer te gaan doen.

9 – Kwaliteitsjournalistiek onder Trump

Met de komst van president Trump was er vlak na de inauguratie al klein relletje, want hoeveel mensen waren er nou precies op de been? Op de foto’s leken toch duidelijke lege plekken zichtbaar. Maar volgens Trump waren er minimaal een miljoen, anderhalf miljoen mensen.

Al tijdens de campagne kregen veel journalisten het voor de kiezen: ze werden door Trump weggezet als onbetrouwbaar of werden – in het ergste geval – belachelijk gemaakt om handicaps. Normaliter zou dit voor iedere presidents-kandidaat einde race zijn, maar we kennen de afloop.

Misschien krijgen journalisten het wel lastig onder Trump. Feit is dat de media natuurlijk genoeg te schrijven heeft. Trump is bepaald geen saaie president en het kleine meningsverschilletje over de opkomst is waarschijnlijk een intro tot nog veel meer journalistieke schermutselingen.

Dat de media hierbij door Trump grotendeels buitenspel wordt gezet is een interessant gegeven: Trump heeft tijdens de campagne vooral zijn eigen Twitteraccount gebruikt om de ‘waarheid’ te verkondigen, maar wat als de grote nieuws-outlets straks geen rechtstreekse informatie meer krijgen vanuit het witte huis? Dan gaan ze wellicht wel weer wat meer aan de slag met andere zaken van de Amerikaanse media groot mee is geworden: onderzoeksjournalistiek.

Er zijn nog genoeg leads om te onderzoeken: de belastingaangifte van Trump, of zijn zakelijke connecties met Rusland en andere landen. Welke belangen heeft Trump nog? En welke schandalen zijn er nog te vinden die Watergate-achtige proporties hebben?

De media zal de komende maanden – al dan niet in connectie met het witte huis – koortsachtig op zoek gaan naar de nieuwe ‘grab them by the pussy’. Het liefst verpakt in een eenvoudig uit te leggen schandaal. Trump zal alle beschuldigingen ontkennen, maar de irritatie die hij al heeft opgewekt bij de inlichtingendiensten zal niet meewerken. Ik geef het persoonlijk nog geen 100 dagen tot die grootschalige onderzoek is afgerond, en Trump in serieuze problemen is. Laten we het hopen.

 

8 – De eredivisie

Dit weekend sprak ik twee mensen die toegaven dat ze geen voetbal meer volgden om dezelfde redenen: geen herkenbaar elftal meer, en gewoon overkill: er is al zoveel sport op TV.

Zondag 7 uur is allang geen ‘echte’ vaste prik meer. De uitslagen heb je allang gelezen, en de bewegende beelden zijn vaak saai & lang. De citaatjes van trainers en voetballers hebben we inmiddels wel gehoord.

Ik ben zelf enigzins eredivisiemoe omdat er ook zoveel sport is. In de winter kan ik ieder weekend naar een schaatstoernooi kijken, of naar het veldrijden of een willekeurig ander toernooi (handbal) en in de zomer begint de Tour, en als er een Nederlander goed is in de Vuelta of Giro ga ik dat ook spontaan kijken. Als de Olympische Spelen zijn dan kijk ik ongeveer alles waar een Nederlander in zit, met als gevolg dat je ook nog een sporten ziet die je normaal nooit ziet zoals BMX en Boogschieten. Daarbij is Formule 1 dit jaar extra interessant vanwege Max Verstappen. Als er een EK of WK is dan pak je daar ook nog wat voetbal van mee, en de halve finale of de finale van de Champions league is ook altijd nog wel eentje om te bekijken. Als het jaar bijna op z’n einde loopt dan kijk ik nog een weekje darts. Kortom: zonder al te veel moeite te doen kijk ik al opvallend veel sport. En dan is er vast nog een heleboel waar ik even niet aan denk, zoals tennis. Niet dat ik het NK schaatsen ook daadwerkelijk ga kijken, maar het vooruitzicht dat er nog zóveel te zien is zorgt er voor dat ik de Eredivisie wel over wil slaan.

7 – Freek als beschermheer

Freek de Jonge ken ik als mild-grappige cabaretier die in de jaren ’90 nog welk eens werd uitgezonden. Beetje de brave versie van Youp van het Hek. Iets minder ad-rem dan Herman Finkers. Iets minder druk dan Bert Vischer. Iets minder in, ja, in eigenlijk alles.

Van sommige mensen is het een uitstekend plan dat ze ondanks leeftijd gewoon doorwerken. Foppe de Haan is daar een voorbeeld van. Al sinds 2002 probeert hij te stoppen met werken, en nu neemt ie op 73 jarige leeftijd alsnog plaats op de bank. Als assistent bij het Nederlands elftal voor vrouwen. Een belangrijk statement dat Nederlands vrouwenvoetbal nu ook echt de aandacht krijgt vanuit de ‘mannenwereld’ die voetbal altijd is.

Maar terug naar Freek de 72-jarige Jonge. Hij heeft zich als redder opgeroepen om Nederland bewust te maken van de aardbevingsproblematiek in Groningen.

Nu zou dit best een nobel streven kúnnen zijn. RTV Noord verslaggever & commentator Bart Breij stelt in de bovenstaande video dat het wel lijkt alsof De Jonge zich enigszins liet verrassen door Hans Alders, nationaal coordinator Groningen. Ook in de columns die de Jonge schrijft voor Dagblad van het Noorden probeert hij gevat uit de hoek te komen, maar lijkt ie vooral het tegenovergestelde te bewerkstelligen: je leest hier een stukje van een man die zich hoog vanuit z’n ivoren toren niet erg goed heeft ingelezen, alvorens de reis naar het Noorden te maken.

Dat je niet volledig op de hoogte bent van alle ins & outs is opzich niet eens zo’n probleem, maar het wordt wel een probleem als je vervolgens in discussie wilt met mensen die met deze problematiek bezig zijn. Als er een oplossing was die al het leed binnen een paar maanden had opgelost was dit er waarschijnlijk wel geweest.

Het streven om je als ‘redder’ op te werpen voor diegene die zich door de NAM en dus de Nederlandse overheid in de kou voelen laten staan is natuurlijk prima, maar dit riekt wel enigzins naar een man die een podium zoekt voor een maatschappelijk probleem dat op een hele andere manier aangepakt moet worden dan columns schrijven. Misschien is de leeftijd dan toch een factor. Misschien is het een gebrek aan bewustzijn bij De Jonge dat actievoeren tegenwoordig niet meer werkt als in de jaren ’70. De wereld is vol komen te zitten met types Hans Alders: mensen die verder kijken dan populistisch taalgebruik. Mensen die niet alleen streven voor idealen, maar ook de pragmatische kant van de zaak moeten bekijken.

‘Ik kijk geen tv’

‘Ja, behalve Tegenlicht, zo nu en dan. En oja, Sherlock. En trouwens: Heel Holland Bakt heb ik ook nog wel gezien. Maar verder?’

Het is modieus om te zeggen dat je geen tv kijkt. Om te zeggen dat je uitsluitend nog kwaliteits-series kijkt op Netflix. Kijkcijfers tonen echter aan dat er nog steeds enorm veel mensen naar hele doorsnee televisie kijken, zoals Paul de Leeuw met de zoveelste slaapverwekkende show op de zaterdag.

Geen tv kijken is net zoiets als foto’s van gezonde ontbijtjes op Instagram plaatsen: je voelt je er eventjes beter door maar uiteindelijk kan niemand het echt schelen wat jij doet in je ochtend of avond.

De volgende trend wordt waarschijnlijk breken met je smartphone. ‘Ik gebruik geen smartphone meer’ klinkt nu nog heel indrukwekkend, alleen is in de praktijk vooral onhandig. Bovendien zijn er niet echt chique oplossingen om toch mobiel te blijven, behalve die stokoude Nokia uit de kast halen.

De eerste fabrikant die een luxe non-smartphone maakt zou nog wel eens een onverwacht verkoopsucces kunnen zijn. Zo’n telefoon die alleen kan bellen, en in geval van echte nood nog 1 slim ding kan. Met een batterijduur van een week. Rust wordt zo een ongekende luxe.

5 – de verklikkerskalender

‘snitchen is heel ongebruikelijk’ zegt de ex-gedentieerde in het NOS artikel over een kalender met cold murder cases. In Amerika bestaat zoiets ook, in de vorm van een kaartspel. Net iets stoerder dan een kalender, maar goed. Dat kaartspel doet z’n werk: ieder jaar wordt een aantal cases alsnog heropend doordat gedetineerden beginnen te praten. Klaarblijkelijk doet zo’n geldbedrag toch iets. Het is daarom niet heel aannemelijk dat dit in Nederland anders is. Dat de NOS een interessante quote heeft wil in dit geval helemaal niks zeggen over de effectiviteit.

4 – de desktop pc

Omdat het me leuk leek weer eens een PC in elkaar te schroeven bestelde ik voor schoonpa wat onderdelen die ik afgelopen zaterdag in elkaar mocht zetten. Een vrij precies werkje. Een klein decennium geleden waren pc onderdelen nog schreeuwend duur, maar die tijd is achter ons. Op de foto zie je een koeler op een processor: gezamenlijk voor €39,- Een willekeurig simpel computertje heb je in een paar uurtjes in elkaar, en kan Windows 10 binnen 30 seconde opgestart hebben. Wat een verschillen met vroeger, toen de hardware tien keer zo duur was, en je minutenlang naar de blauwe wolkjes van het Windows startscherm moest kijken om aan de slag te kunnen.

3 – Nespresso

Toen ik jaren geleden de eerste Nespresso machine kocht was ik superenthousiast: het Ferrari rode slanke design, de verwarmbare melk-opschuimer en de lekkere capsule koffie. Een enorme upgrade uit de slappe Senseo wereld.

Nespresso was een upgrade die ook geld koste. Net zoals moderne printers is de aanschaf van het ding zelf niet zozeer het probleem: het is de koffie. Door de jaren heen zijn er wat prijsschommelingen geweest, maar een capsule kost ongeveer €0,40. In het begin had  ik daar nog niet zo’n beeld bij: je bestelde online met je creditcard – of in de Bijenkorf – gewoon een paar honderd capsules, en rekende dat af. Soms viel het me wel op dat dat nog best een bedrag was voor, ja, waarvoor eigenlijk? Koffie in een klein plasticje. En natuurlijk die reclame met George Clooney en Jack (wie?) Black.

Op kantoor kregen we een nieuwe koffiemachine, met bonen. Het viel me op dat we daar met 4 zware koffiedrinkers zitten, maar dat zelfs grote zakken bonen nog best lang meegaan. Een zak van 900 gram is volgens Douwe Egbers goed voor 130 koppen koffie. Zo’n zak kost een tientje, en daarmee zakt de prijs per kopje tot €0,07 per kopje. Smaakverschil? Ach, dat valt wel mee. Prijsverschil? 34 cent per kopje Met 5 koppen per dag is dat €1,70 en op jaarbasis €620,- Voor dat geld kun je best een luxe automaat kopen. Dat deed ik dus.

Daarbij veroorzaken Nespresso cups ook nog extra afval, in de vorm van cupjes. Je kunt deze opsparen, maar in Groningen is er geen plek om deze ook in te leveren. In Amsterdam trouwens wel, maar ik zie mezelf nog niet speciaal naar Amsterdam afreizen om mijn capsules milieuvriendelijk te laten verwerken. What else? is de slogan van Nespresso, maar de vraag is misschien meer: why Nespresso, why?

Nieuwere berichten Oudere berichten