Het eerste spel dat ik achter de console uitspeelde was Red Dead Redemption: een game over een cowboy die z’n familie probeert terug te vinden die door de CIA is verborgen. Kinderachtig als de CIA is moet de hoofdrolspeler, John Marshton allerlei opdrachten doen om z’n familie terug te zien.
De makers van de GTA serie stopten voor deze game een enorme speelwereld, prachtige graphics, een goed verhaal en een lekkere gameplay in één game. Met als gevolg dat je uren aan de game kon besteden, zonder ook maar een centimeter verder te komen in het verhaal. Je kon willekeurige voorbijgangers van hun paard schieten, je kon paarden tam maken, je kon jagen en je kon zelfs producten verhandelen tussen de verschillende outposts. Nadat ik er achter kwam hoe tijdrovend die allemaal was verlegde ik mijn focus naar de storyline. Alleen al om die uit te spelen zat ik tientallen uren achter de xbox. Als je geen kind hebt kan dat.
Na het opstarten van The Witcher 3, over welke goede verhalen & recencies zijn verschenen bedacht ik me na een uurtje dat ik in een spelwereld was beland die niet alleen nóg groter was, maar ook nóg omvangrijker qua verhaal. Nog niet eens alle ‘extensions’ aangezet is dit een spel waar je geen uren, maar wéken op stuk kunt slaan. Het verhaal zal ik je omwille van dit blog even besparen, maar in de kern is The Witcher zo uitgebreid dat je er maanden (!) zoet mee kunt zijn.
Zoveel tijd heb ik alleen niet. Althans, niet voor een game. Mafia 3 was de laatste game met een story-mode die ik helemaal heb uitgespeeld, nog helemaal niet zo lang geleden. Ik speelde m uit vanwege de nieuwsgierigheid, maar vooral ook vanwege het feit dat ik merkte dat dit überhaupt mogelijk was in de hoeveelheid tijd (paar uur per week) die ik beschikbaar had. In één van de laatste scenes van Maffia schiet je de eindbaas dood, en beslis je wie er de nieuwe gang-leider wordt. Je hebt een aantal opties om het verhaal te be-eindigen, maar nadat ik dat ook deed heb ik het spel niet meer aangeraakt.
De eindcredits over het scherm zien rollen is als casual gamer gewoon een genoegen, vooral na een leuke game. Red Dead Redemption, GTA 5 en zelfs Maffia 3 heb ik zo met enorm veel plezier uitgespeeld. Of dit ooit gaat lukken voor The Witcher vraag ik me af. Misschien is dat wel de reden dat ik de game vroegtijdig wegleg, en gewoon lekker doorspeel aan games die ik eventjes opstart, een potje doe en de console weer uit kan zetten.